افسردگی و رضایت زناشویی

چکیده: اختلال افسردگی، یکی از اختلالاتی است که آثار آن بسیاری از ابعاد زندگی شخص را تحت الشعاع آسیب های خود قرار می دهد. یکی از ابعادی که افسردگی بدان آسیب وارد می کند، زناشویی است که رضایت در آن به علت وجود شخص افسرده، به شدت کاهش می یابد. با ما همراه باشید تا در این مورد بیشتر بدانید. 

 تعداد کلمات 583/ تخمین زمان مطالعه 3 دقیقه

تحقیقات مختلف نشان داده هر گونه اختلال و مشکلات در روابط به افسردگی منجر می شود، بخصوص رضایت زناشویی و افسردگی از جمله اختلال دوقطبی با یکدیگر ارتباط قوی دارند. بروس و کین (۱۹۹۲) از ۶۹۵ زن و ۵۳۰ مرد مصاحبه و اطلاعات جمع آوری کرده و بعد از یک سال مجددا آنها را مورد مصاحبه قرار دادند. در این میان برخی از زوج خود جدا شده یا طلاق گرفته بودند، اگر چه اکثریت آنها ارتباط محکمی را گزارش کردند. حدود ۲۱ درصد از زنانی که جدا شدند از افسردگی شدید رنج می بردند. در میان مردان نیز ۱۷ درصد افسرده شدند. اگرچه زمانی که بدون تاریخچه افسردگی نتایج را مورد تحلیل قرار دادند، ۱۴ درصد مردانی که افسرده شدند سابقه ای از افسردگی در گذشته نداشتند در حالی که در زنان این مقدار ۵ درصد بود. این حالت نشان می دهد مردان با احتمال بیشتری در معرض خطر ابتلا به افسردگی بعد از طلاق هستند.

یک مسئله ای که در اینجا مطرح است اینست که تفاوت های جنسی در ابتلا به افسردگی ممکن است ناشی از حس عدم کنترل بر یک رویداد باشد. اگر احساس کنترل بر یک رویداد منفی در زندگی خود داشته باشید ممکن است احساس استرس موقعیتی و موقت بکنید اما احساس درماندگی منجر به استرس و افسردگی نخواهید داشت. ممکن است منبع این تفاوت فرهنگی باشد و بر می گردد به انتظارات و نقش های جنسیتی که در یک جامعه وجود دارد. برای مثال مردان قویا به خودمختاری، استقلال و جرئت ورزی تشویق می شوند، در مقابل از زنان انتظار می رود مثبت تر بوده و نسبت به دیگران احساسی تر باشند. اما این القای فرهنگی ممکن است زنان را مستعد اختلالات خلقی کند به خاطر احساس درماندگی و عدم کنترلی که در جامعه پیدا می کنند. تحقیقات نشان داده روش های اولیه فرزندپروری مشوق ایجاد کلیشه های جنسی می شود که می تواند زمینه ساز آسیب پذیری روانی اولیه برای افسردگی و اضطراب در آینده باشد.

زنان نسبت به مردان بیشتر به روابط صمیمانه اهمیت می دهند. این مسئله می تواند حمایت کننده و مثبت باشد اما آنها را در معرض یک ریسک نسبتا بزرگ قرار می دهد. شکست در یک چنین ارتباطی همگام با ناتوانی در مقابله با این شکست، برای زنان نسبت به مردان ویران کننده تر است. زنان بیشتر از مردان نشخوار فکری می کنند و خود را بابت مشکل پیش آمده سرزنش می کنند. مردان نسبت به احاساست خود بی توجه هستند و گاهی ذهن خود را با درگیر کردن در یک فعالیت مشغول می کنند. این روش مردانه می تواند جنبه درمانی داشته باشد زیرا یکی از راه های مواجهه افسردگی نیز فعال بودن فرد است.
همان طور که استریک لند (۱۹۹۲) اشاره کرده است زنان با مشکلات زیادی در کشور ما مواجه هستند. آنها تمایز، فقر، مزاحمت جنسی و سوء استفاده بیشتری را تجربه می کنند. در امریکا سه چهارم افراد فقیر زنان و کودکان هستند. زنان هم چنین نسبت به مردان در کسب درآمد و کار کردن مشکل دارند، علاوه بر اینکه معمولا در سطوح شغلی پایین انتصاب می شوند، اگر زن متاهلی شاغل باشد بیشتر از مردان شاغل متاهل دچار استرس می شود. این بدین معنا نیست که هر فردی که در جستجوی شغل شکست می خورد دچار افسردگی می شود. سرانجام اینکه اختلالات دیگر نیز ممکن است ناشی از تفاوت های جنسی باشد اما در جهت مخالف. برای مثال اختلالات ناشی از پرخاشگری، بیش فعالی، و سوء مصرف مواد بیشتر در مردان روی می دهد تا زنان.